Η επόμενη μέρα έχει δουλειά

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Δευτέρα, 13 Φεβρουάριος 2012 07:54

Δυστυχώς οι «αντιστασιακοί» ξοδεύουν τα πολιτικά τους επιχειρήματα για να ικανοποιήσουν παλιά γινάτια και να κυνηγούν χίμαιρες, αντί να συζητούν το δίκαιο μερτικό της επόμενης μέρας.

Ασχέτως του αποτελέσματος της ψηφοφορίας στη Βουλή, για την Ελλάδα τα ψέματα τέλειωσαν. Το ίδιο και τα ελλείμματα. Οπως και στην περίπτωση της χρεοκοπίας το κράτος θα έπρεπε να τα βγάζει πέρα με τις δυνάμεις του, έτσι και με τη νέα δανειακή σύμβαση το κράτος θα πρέπει να ξοδεύει όσα εισπράττει. Οι ίδιες περικοπές πρέπει να γίνουν είτε με τη δανειακή σύμβαση, είτε με τη χρεοκοπία.

Αυτό υπήρξε ένα καλά κρυμμένο μυστικό από τους οπαδούς της «αντίστασης». Ενώ ελεεινολογούσαν τις περικοπές του Μνημονίου -οι εγγράμματοι τουλάχιστον- ήξεραν και ξέρουν ότι ένα κράτος εκτός αγορών κι εκτός μηχανισμού στήριξης θα έπρεπε να μπήξει βαθιά και κάθετα το μαχαίρι στις δαπάνες. Εκ των πραγμάτων θα έπρεπε να έχει ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Το ψιθυρίζαν ανάμεσα στις κατάρες για την περικοπή των κρατικών δαπανών, αλλά ποτέ δεν το είπαν φωναχτά. Παλιά τους προπαγάνδα κόσκινο.

Τότε προς τι όλος αυτός ο χαλασμός; Γιατί, όλοι αυτοί οι «αντιστασιακοί» θρηνούσαν για τις σταδιακές περικοπές του Μνημονίου, ενώ στην αντίθετη περίπτωση οι δαπάνες θα έπρεπε να περικοπούν ακόμη πιο οριζόντια και μονομιάς; Δεν υπάρχει μια εξήγηση, επειδή το μέτωπο της χρεοκοπίας δεν είναι ενιαίο. Εκτός από τους επίδοξους μαυραγορίτες, υπάρχουν εκείνοι που νομίζουν ότι μπορούσαμε να κάνουμε ένα ακόμη κόλπο. Να ρίξουμε στάχτη στα μάτια των Ευρωπαίων περνώντας την μία μέρα μεταρρυθμίσεις και την επόμενη να ψηφίζουμε τροπολογίες που ακυρώνουν τις μεταρρυθμίσεις. Αυτοί είναι πολλοί και πολλάκις σε σημαντικές θέσεις. Ανάμεσα σ’ αυτούς είναι κι εκείνοι που θέλουν τα καλά του PSI, αλλά καταψήφισαν τα μέτρα που το συνοδεύουν.

Υπάρχουν οι συντεχνίες που είναι κατά του συμμαζέματος παντού, εκτός από τον δικό τους χώρο. Το ζήσαμε πολλάκις και θα το ξαναζήσουμε. Υπάρχουν μετά τα γινάτια που κρατούν τα γεροντοπαλίκαρα της μεταπολίτευσης. Κάτι κουρασμένοι πρώην αριστεροί που ονειρεύονται ότι θα πάρουν το αίμα του ’89 πίσω αν από την Ελλάδα... ξεκινήσει η παγκόσμια κατάρρευση του καπιταλισμού.

Αυτοί δίδαξαν μια νέα γενιά ότι ο πλούτος έρχεται με ένα κόλπο (που κάνουν οι κακοί καπιταλιστές) και το μεροκάματο με μια μαχητική διαδήλωση (που κάνουν οι καλοί εργάτες). Επί της ουσίας είχαν δίκιο. Ετσι συσσωρευόταν ο πλούτος στην Ελλάδα από την κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα κι έτσι φούντωνε το Δημόσιο: διά της μαχητικής διεκδίκησης του «δίκιου» των αδιόριστων. Μόνο που αυτά μπορούσαν να γίνουν την εποχή των άπλετων δανεικών. Τώρα που τέλειωσαν το νέο πολιτικό διακύβευμα θα είναι ανάπτυξη και η διανομή του πλούτου -πολύ ή λίγου, δεν έχει σημασία- που θα παραχθεί σ’ αυτή τη χώρα. Δυστυχώς οι «αντιστασιακοί» ξοδεύουν τα πολιτικά τους επιχειρήματα για να ικανοποιήσουν παλιά γινάτια και να κυνηγούν χίμαιρες, αντί να συζητούν το δίκαιο μερτικό της επόμενης μέρας.

Η επόμενη μέρα έχει πολλές δυσκολίες, αλλά και πολλές προκλήσεις. Δεν τις φέρνει το Μνημόνιο, ούτε η χρεοκοπία, αλλά η οικονομική πραγματικότητα. Καμιά χώρα δεν έζησε με ένα τεράστιο Δημόσιο και έχοντας διαρκώς την παλάμη ανοιχτή για όλο και περισσότερα δανεικά. Η επόμενη μέρα έχει δουλειά. Κι απελευθέρωση της οικονομίας, ώστε να επιτρέψουμε στα νέα παιδιά να δουλέψουν για να ανορθώσουν το ρημαδιό που τους κληροδοτούμε.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 13.2.2012