To eurogroup, η Αθήνα και ο “ύπνος” του κ. Σόϊμπλε

http://www.e-dragoumanos.eu

… εξ ανάγκης, θα απαιτηθεί επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και του δανείου ως προς τον τρόπο λειτουργίας της Ελληνικής οικονομίας…

Το σημερινό eurogroup στις Βρυξέλλες, είναι με βεβαιότητα το πιο κρίσιμο σημείο της νέο-ελληνικής ιστορίας των τελευταίων 50 χρόνων. Από αυτό θα εξαρτηθεί, αν μας δοθεί η ευκαιρία μείνουμε στην ευρωζώνη, χωρίς φυσικά αυτό να είναι και εγγυημένο. Η σοβαρότητα της εξέλιξης αυτής συνδέεται άμεσα και με την παράλληλη (από χθες απόγευμα) παρουσία στις Βρυξέλλες του πρωθυπουργού Λ. Παπαδήμου (εκτός του Ευάγγελου Βενιζέλου, που μετέχει στη συνεδρίαση των υπουργών οικονομικών) με την αιτιολογία, συνάντησή του με τον Ζ. Μπαρόζο. Αν και τελικά δεν αποκλείεται «να του ζητηθεί μιας κι είναι εκεί…» να παραστεί στο eurogroup (μιας και οι υπουργοί δεν βρίσκουν κοινή γλώσσα με τον κ. Βενιζέλο). Από την περασμένη Παρασκευή βράδυ εξελισσόταν μια διαδικασία έκφρασης συγκρατημένης αισιοδοξίας που χθες μετατράπηκε σε πλήρη ευφορία ότι το β’ πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα, της τάξης των 130 δις πρέπει να θεωρείται βέβαιο.

Ωστόσο, τόσο οι Γερμανοί, όσο και οι «σύντροφοί» τους στην ευρωπαϊκή πολιτική. Γάλλοι, που όλο και κάτι περισσότερο γνωρίζουν, δεν μετέχουν σ αυτή την αισιόδοξη διαπίστωση και μάλιστα οι τελευταίοι επέμεναν και χθες σε υψηλό επίπεδο να προσπαθούν να μάθουν τις αποφάσεις του Βερολίνου, πριν τη κρίσιμη σύνοδο της ευρώ-ομάδας. Κι αυτός που δεν έχει ακόμη «μιλήσει» είναι επίσης ο Ζ.Κ. Γιουνκέρ, πρόεδρος της ευρώ-ομάδας και πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και συνήθως αισιόδοξος για την «διάσωση της Ελλάδας».

Αντίθετα “μίλησε” χθες απόγευμα στην Ουάσιγκτον ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών, Τίμοθι Γκάϊτνερ που τόνισε – στέλνοντας μύνημα και στην Ευρώπη- ότι θα παρέμβει στο ΔΝΤ, προκειμένου το τελευταίο να στηρίξει τη συμφωνία με την Ελλάδα

Η γενικευμένη αντίδραση την εβδομάδα που πέρασε, όχι τόσο στους κανόνες της νέας σύμβασης, όσο στον τρόπο με τον οποίο εξέφρασαν Γερμανοί και Ολλανδοί τις απαιτήσεις τους, εξανάγκασε ουκ ολίγες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, να αναθεωρήσουν την τακτική των λεκτικών πιέσεων και συχνά, ύβρεων προς την Ελλάδα και να ανακρούσουν πρύμνα. Το κέρδος μπορεί εκ πρώτη όψεως να μην είναι σημαντικό αλλά βοηθά στη δημιουργία ενός πιο φιλικού περιβάλλοντος, όταν οι αγορές κοιτούν προς την πλευρά μας.

Παράλληλα οι τρεις χώρες της χρηματοπιστωτικής αριστείας, με ΑΑΑ, διαπίστωσαν ότι η σκληρή γραμμή του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε, οδηγεί μεν την Ελλάδα σε απόγνωση λόγω των πολλαπλών και επάλληλων απαιτήσεων αλλά ταυτοχρόνως δημιουργεί τεράστια κύματα αμφισβήτησης των γερμανικών απαιτήσεων και της γενικότερης γερμανικής πολιτικής στο σύνολο των χωρών-μελών της ΕΕ. Αυτός ο φόβος που μπορεί να μετατραπεί σε μια γενικότερη αντιπαράθεση με ό,τι «γερμανικό» φαίνεται να είχε αποτέλεσμα. Μπορεί το Βερολίνο, επίσημο και βιομηχανία, να μην φοβήθηκαν από το ανεπίσημο λαϊκό εμπάργκο γερμανικών προϊόντων στα σούπερ μάρκετ και στα εμπορικά καταστήματα αλλά μια εξάπλωσή του σε ευρωπαϊκό επίπεδο μπορεί να κοστίσει πολύ περισσότερα απ’ ό,τι η γερμανική δόση στο β’ πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα.

Απόψε το βράδυ θα ξέρουμε το τελικό αποτέλεσμα. Η ανάσα που θα μας δώσει η ευρώ-ομάδα δεν θα είναι πάντως για πολύ ακόμη αν δεν υλοποιήσουμε τα αιτούμενα μέτρα οικονομικής σύμπτυξης ως κράτος. Αυτό που δεν έχουν πει είναι πως θα βρεθούν οι πόροι απεξάρτησης από τα δάνεια όταν δεν μένει σχεδόν τίποτε, για τη δημιουργία επενδύσεων. Για το θέμα αυτό δεκάδες πολιτικοί και δημοσιογράφοι αναφέρθηκαν το Σαββατοκύριακο που πέρασε στον ευρωπαϊκό τύπο, χωρίς ακόμη να φαίνεται ότι οκ. Σόϊμπλε κατανοεί την πραγματική φάση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα και πιστεύοντας πως «οι Έλληνες μπορούν ακόμη να πληρώνουν» …

Εκείνο από το οποίο ο γερμανό υπουργός Οικονομικών δεν μπορεί να «ξεφύγει» είναι η αγωνία του για την επομένη ημέρα των Ελληνικών εκλογών. Γιατί γνωρίζει ότι τον «άσο τον καλό» για μια επαναδιαπραγμάτευση τον κρατά στο χέρι του ο Αντώνης Σαμαράς. Δεν είναι άλλος, από το γεγονός πως η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να σχηματίσει, κάτω από όποιες συνθήκες, μονοκομματική κυβέρνηση. Αυτό πρακτικά σημαίνει πιθανότατα συνεργασία με μια κοινοβουλευτική ομάδα που δεν ανήκει στους «μνημονιακούς». Άρα εξ ανάγκης, θα απαιτηθεί επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και του δανείου ως προς τον τρόπο λειτουργίας της Ελληνικής οικονομίας..

Κι αυτό έχει κάνει τον κ. Σόϊμπλε να χάσει τον ύπνο του…