Το πάρε-δώσε του Μεσοπρόθεσμου

...Η βασική ιδεολογική νίκη της παλαβής Αριστεράς είναι ότι μας έπεισε ότι πραγματικά υπάρχει ένας άλλος κόσμος που μπορούμε να δαπανούμε χωρίς να πληρώνουμε φόρους...

Tου Πασχου Μανδραβελη / pmandravelis@kathimerini.gr

(Σημ. του blog. Είναι λίγο παλιό το άρθρο, αλλά η άποψη είναι πάντα επίκαιρη.)

Σύμφωνοι! Να χειροκροτήσουμε όλοι τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και να συμπαρασταθούμε στον μεγάλο αγώνα που κάνει για να μην περάσει το Μεσοπρόθεσμο και για να μην ιδιωτικοποιηθεί η ΔΕΗ. Να συμφωνήσουμε επίσης ότι ορθώς πήρε το ασφαλιστικό της ταμείο 710 εκατομμύρια ευρώ (μόνο πέρυσι) και να συμφωνήσουμε ότι φέτος πρέπει να πάρει άλλα τόσα. Πριν, όμως, τα πάρουν, πρέπει ταυτόχρονα να συμφωνήσουμε ότι πρέπει να τα δώσουμε. Διότι, παρά τα όσα ισχυρίζεται ο κ. Μίκης Θεοδωράκης, ούτε Ρώσοι ούτε Κινέζοι είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν το ασφαλιστικό της ΔΕΗ. Εμείς πρέπει να το κάνουμε, οπότε ας βάλουμε αυτό το κονδύλι στο Μεσοπρόθεσμο.

Να συμφωνήσουμε επίσης ότι μας αρέσει ο σιδηρόδρομος. Επειδή, δε, ανέκαθεν υπήρξαμε οικολόγοι και κιμπάρηδες, αποφασίσαμε το 2010 να δώσουμε στον ΟΣΕ 917 εκατ. ευρώ. Κι αυτά πρέπει να μπουν στον λογαριασμό του Μεσοπρόθεσμου, διότι εμείς χαιρόμασταν να βλέπουμε τα τρένα (έστω άδεια) να περνούν και όχι οι Ταϊλανδοί. Οπότε ας βάλουμε κι αυτό το κονδύλι στο Μεσοπρόθεσμο, συν τα 156 εκατομμύρια του 2011 (αν εφαρμοστεί καταλεπτώς το Μνημόνιο).

Είχαμε συμφωνήσει παλαιότερα ότι θέλαμε εθνικό αερομεταφορέα κι ας μας κόστιζε περί τα 350 εκατ. τον χρόνο. Στα δέκα χρόνια που συζητούσαμε αν πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί η Ολυμπιακή, φεσωθήκαμε περί τα 3,5 δισ. ευρώ, τα οποία προστέθηκαν στο χρέος, αυτό το οποίο τώρα δεν ξέρουμε τι να το κάνουμε. Μπράβο μας και μαγκιά μας να θέλουμε την Ολυμπιακή κρατική. Μόνο που οι «μαγκιές» δεν αναδιαρθρώνονται. Πληρώνονται.

Προς τι, λοιπόν, ο κλαυθμός και ο οδυρμός των ΜΜΕ για «τσουνάμι φόρων», τη «φοροκαταιγίδα», «χαράτσια» (ή «Αγριότητα», όπως πρωτοσέλιδα έσκουζε την Παρασκευή η «Αυγή»); Δεν ξέρουν ότι «όλα εδώ πληρώνονται» και ότι όσα δεν κόβουμε σήμερα στο σκέλος των δαπανών εμφανίζονται την επομένη στο σκέλος των φόρων; Και άντε να θεωρήσουμε ότι ο δικομματισμός έχει την πελατεία να ικανοποιήσει και γι’ αυτό διστάζει να κόψει τις δαπάνες. Οι τηλεπερσόνες ποιον θέλουν να ικανοποιήσουν και σκούζουν και στην περικοπή των δαπανών και στην αύξηση των φόρων;

Η βασική ιδεολογική νίκη της παλαβής Αριστεράς είναι ότι μας έπεισε ότι πραγματικά υπάρχει ένας άλλος κόσμος που μπορούμε να δαπανούμε χωρίς να πληρώνουμε φόρους. Ότι η δημοσιονομική αρετή κρύβεται στην καταπολέμηση μιας μεταφυσικής σπατάλης, η οποία ποτέ δεν προσδιορίζεται αλλά πάντα είναι κάτι άλλο από αυτό που προτείνεται. «Να ιδιωτικοποιήσουμε τον ΟΣΕ που χάνει (στην καλύτερη περίπτωση) 150 εκατ.;». «Οχι, διότι είναι φιλικός στο περιβάλλον. Αλλού είναι οι σπατάλες». «Να κλείσουν τμήματα ΤΕΙ, στα οποία δεν πατάει σπουδαστής;». «Οχι, διότι η παιδεία είναι το μέλλον». «Να συγχωνεύσουμε κάποια από τα 24 πανεπιστήμια που υπάρχουν στη χώρα;». «Οχι, διότι θα μαραζώσουν περιοχές». «Να σταματήσουμε τις πέντε γλώσσες ανά λύκειο;». «Οχι, διότι κάποιος μπορεί να μάθει σουαχίλι». «Να συγχωνεύσουμε σχολεία χωριών που απέχουν 5 χλμ.;». «Οχι, διότι θα ταλαιπωρηθούν τα παιδιά». «Να αυξήσουμε τους φόρους για να τα πληρώσουμε όλα αυτά;». «Τρελαθήκατε; Γιατί δεν καταπολεμάτε τη σπατάλη;». Και ο κίνδυνος της χρεοκοπίας συνεχίζεται.