Κυριακή, 29
Απρίλιος 2012 15:20
του Π. Μανδραβέλη
(Σημ. του blog. Νομίζω ότι τις
διακηρύξεις της Χρυσής Αυγής πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε όπως τις αντίστοιχες
του ΚΚΕ για την μετάβαση στον Κομμουνισμό και την κοινωνία που ο καθένας θα
αμείβεται σύμφωνα με τις ανάγκες του κλπ, δεν είναι τοις μετρητοίς. Δεν είναι
γνήσιοι Ναζιστές, ούτε οι άλλοι είναι γνήσιοι Κομμουνιστές, όπως και ούτε το
Πολίτευμα είναι γνήσιο αντιπροσωπευτικό, αφού έχει παραμερίσει το Δημόσιο
Συμφέρον για να εξυπηρετήσει άλλοτε οπαδούς και άλλοτε ομάδες. Κάτι σαν
κομματική πατριαρχία. Στην Ελλάδα κανείς δεν ανεβαίνει όταν τα βάζει με το
σύστημα, μόνο όταν πάει με αυτό. Όλο το αντιμνημονιακό μέτωπο τι είναι; Είναι
το σύστημα που αντιστέκεται, και πάει βαθύτερα κατά την γνώμη μου. Φτάνει μέχρι
την κοινωνία. Η ελληνική κοινωνία δεν είναι αντισυστημική, είναι συστημική,
θέλει το ρουσφέτι, την κομματική προστασία, τον προστατευτισμό. Αν κάποιος
προσπαθήσει να εξηγήσει στην κοινωνία ότι δεν συμφωνεί με τις πελατειακές
πρακτικές πιθανώς θα καταλήξει σαν τον Στ. Μάνο, στο 1-2%, στα όρια δηλαδή του
στατιστικού λάθους. Ο κοινοβουλευτισμός επιβλήθηκε, δεν υπήρξε αναπόδραστη
συνέπεια κοινωνικών και οικονομικών διεργασιών. Ποτέ δεν υπήρξε πραγματική
Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και πραγματικός Καπιταλισμός. Η Χρυσή Αυγή μπορεί να
συμβολίσει το τέλος της μεταπολίτευσης στο πολιτικό σκηνικό αλλά δεν θα
μεταβάλλει και πολύ την ουσία.)