Αυξήθηκε 18,4 δισ. το δημόσιο χρέος

Ναυτεμπορική 21-11-2013

Σημαντική αύξηση κατά 18,4 δισ. ευρώ παρουσίασε το δημόσιο χρέος στο γ’ τρίμηνο του 2013, σε σύγκριση με το γ’ τρίμηνο του 2012, καταδεικνύοντας το τεράστιο πρόβλημα που εξακολουθεί να υφίσταται έπειτα από δύο «κουρέματα».

Ιστορίες για χρεοκοπίες.

Από http://e-dragoumanos.gr/?p=14076

Του Δημήτρη Α. Ιωάννου-ΣΠ Α΄

Ένα μακροσκελέστατο άρθρο για την πραγματικότητα της Ελλάδας.  Το συστήνω ανεπιφύλακτα ανεξαρτήτως του εάν συμφωνείτε ή διαφωνείται με τις απόψεις που εκφράζει.

… στην χώρα μας τα διαχρονικά συλλογικά συμπλέγματα οδηγούν σε έναν αυτοκαταστροφικό αυτισμό…

… όποιος έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου αντιμετωπιζόταν ως αφελής, γραφικός ή ύποπτος,…

… κανείς, μα κανείς, δεν πιστεύει ότι θα ήταν ποτέ δυνατόν να αποπληρωθεί στο σύνολό του, πολλώ μάλλον που πρόκειται για ένα χρέος σε «ξένο» νόμισμα…

… στην διάρκεια της παρανοϊκής δεκαετίας διαμορφώθηκε στην χώρα μία οικονομική δομή που δεν ήταν μακροπρόθεσμα βιώσιμη…

… το δημόσιο χρέος το 2003 ήταν 168 δισεκατομμύρια ευρώ (97% του ΑΕΠ). Το 2010 είχε φθάσει τα 326 δισεκατομμύρια (143% του ΑΕΠ),…

… Μία υπεύθυνη πολιτική ηγεσία θα έπρεπε έγκαιρα και από μόνη της να θέσει την εικόνα της πραγματικότητας υπ’ όψιν του ελληνικού λαού…

…η πάνδημη αντίθεση στο Μνημόνιο, (και ειδικότερα στις ρυθμίσεις του για το συνταξιοδοτικό), υποβάλλει θλιβερές σκέψεις, όχι μόνο για την οπισθοδρομικότητα της ελληνικής κοινωνίας αλλά και για την πλήρη έλλειψη αισθημάτων μέριμνας και αλληλεγγύης…

… κορυφογραμμή της μικρόνοιας και της παράνοιας,…,όσα συμβαίνουν είναι απλά μία σκηνοθεσία των Γερμανών και των συμμάχων τους (των γερμανοσιωνιστών!) για να υφαρπάξουν με πενταροδεκάρες το υπερπολύτιμο παραγωγικό δυναμικό της χώρας (τον ΟΣΕ!)…

Η συμπύκνωση του πολιτικού χρόνου

Τρίτη, 15 Νοέμβριος 2011 09:21

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Ήταν δέκα μέρες σαν σκωτσέζικο ντουζ. Ο πολιτικός χρόνος συμπυκνώθηκε δραματικά και οι διαθέσεις της κοινής γνώμης κυμαινόταν μεταξύ απελπισίας και ανάτασης, μεταξύ ελπίδας και απογοήτευσης. Είχαμε τα θλιβερά επεισόδια στη διάρκεια των παρελάσεων της 28ης Οκτωβρίου, όπου έμπρακτα πια και οχλοκρατικά αμφισβητήθηκε και σε συμβολικό επίπεδο η Δημοκρατία. Ακολούθησε η αναγγελία ενός δημοψηφίσματος που σόκαρε εντός κι εκτός Ελλάδος και η άμεση απόσυρσή του. Η παραίτηση ενός πρωθυπουργού, η πρώτη άτεχνη συνεργασία των δύο μεγαλύτερων κομμάτων.

Αναζητώντας ένα πολιτικό μορατόριουμ

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Κυριακή, 06 Νοέμβριος 2011 13:23

Δεν ξέρουμε αν είναι τραγωδία ή κωμωδία αυτό που διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μας αυτές τις μέρες, κατά πως γράφει το γερμανικό περιοδικό Spiegel, αλλά σίγουρα είναι ένα κλασικό ελληνικό έργο στο οποίο όλοι προσέχουν τι κάνουν οι πρωταγωνιστές σε ένα θέατρο που φλέγεται. Aπαντες ασχολούμαστε με τις «ντρίμπλες» και τις «κωλοτούμπες», όπως είναι οι αγαπημένες εκφράσεις στα τηλεοπτικά παράθυρα, και κανείς με τη φωτιά.

Χορός αυτοκαταστροφής

Του Aλεξη Παπαχελα

Hμερομηνία :  02-11-11

Η μόνη μου ελπίδα είναι ότι η άφρων και ανεύθυνη πράξη του κ. Παπανδρέου θα μας κάνει ΟΛΟΥΣ να έλθουμε στα λογικά μας….

________________________________________________________________________

Θα προσπαθήσω να είμαι σαφής, ψύχραιμος και δίκαιος.

Ο μονόδρομος και τα διλήμματα

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Τετάρτη, 02 Νοέμβριος 2011 09:13

Ανθ' ημών Καϊλή. Τελικώς, αντί να αποφανθεί ο λαός μίλησαν οι κυρίες της Βουλής, Μιλένα Αποστολάκη, Εύα Καϊλή, Βάσω Παπανδρέου και δεν ξέρουμε ποιος άλλος μέχρι να γραφτούν αυτές οι γραμμές. Ολα δείχνουν ότι η αναγγελία του δημοψηφίσματος ήταν μια απεγνωσμένη κίνηση του κ. Παπανδρέου να προλάβει τις πολιτικές εξελίξεις. Μάλλον τις επιτάχυνε.

Το χρέος, η τρόικα και οι ελληνικοί μύθοι

Πάσχος Μανδραβέλης

Κυριακή, 16 Οκτώβριος 2011 13:05

Τα παλιά χρόνια τα πράγματα ήταν σχετικώς απλά. Αν κάποιος δεν μπορούσε να αποπληρώσει τα δάνειά του, άρπαζαν τη γυναίκα και τα παιδιά για να τα πουλήσουν στα σκλαβοπάζαρα ώστε να αποπληρωθεί το χρέος. Ή, έστω, έστελναν τις κανονιοφόρους στον Πειραιά και υπαγόρευαν τους όρους αποπληρωμής των δανείων.

Το κράτος κατοχής και η δυναστική κομματοκρατία.

'Η πώς η αλλοτρίωση λειτουργεί ως  πρόκληση.

Η περίπτωση των "απολαβών" των βουλευτών και των υπουργών

 Γ. Κοντογιώργης

Πολλοί πιστεύουν ακόμη ότι η κατοχή της ελληνικής κοινωνίας είναι εξωτερική. Μέγα λάθος. Η εξωτερική κατοχή συμπληρώνει και νομιμοποιεί το καθεστώς της εσωτερικής κατοχής επί της ελληνικής κοινωνίας που συντηρεί η δυναστική κομματοκρατία με όχημα το κράτος της νεοτερικότητας.

Στης παρανομίας τα θρανία...

Τετάρτη, 12 Οκτώβριος 2011 10:37

Πάσχος Μανδραβέλης

Πολύ λογικά ενήργησε ένας από τους ληστές με τα καλάσνικοφ να κρυφτεί επί μέρες σε σχολείο που βρισκόταν υπό κατάληψη. Πού θα έβρισκε πιο ασφαλές μέρος; Αν και αλβανικής καταγωγής, ο κατηγορούμενος γνώριζε καλά την ελληνική πραγματικότητα. Ηξερε πως μπροστά σε ένα πανό που γράφει «κατάληψη», όλες οι Αρχές του τόπου στέκονται προσοχή. Οι εκπαιδευτικοί δεν κάνουν τίποτε, οι δικαστές κοιτούν αλλού και οι αστυνομικοί δεν μπορούν να παρέμβουν. Ποιο είναι λοιπόν το ασφαλέστερο μέρος για να κρυφτεί κάποιος, παρά ένα σχολείο υπό κατάληψη;

Χωρίς θεωρία για το κράτος η κυβέρνηση

Πάσχος Μανδραβέλης

Κυριακή, 02 Οκτώβριος 2011 12:38

Στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ σοβαρή συζήτηση για το κράτος που θέλουμε. Ισχυε πάντα μια εκδοχή του δόγματος Δεκλερή για τα δάση: «άπαξ κράτος πάντοτε κράτος».

Πριν από δύο μήνες, καταμεσής του Αυγούστου, το υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε κάποια απογοητευτικά αποτελέσματα. Οι 34 μεγαλύτερες εφορίες, που εισπράττουν περίπου το 70% των συνολικών φορολογικών εσόδων, παρουσίασαν σχεδόν μηδενικό έργο. Συγκεκριμένα στις 28 από αυτές τις εφορίες κάθε υπάλληλος πραγματοποίησε κάτω από έναν έλεγχο τον περασμένο Ιούνιο. Στις υπόλοιπες έξι οι έλεγχοι φθάνουν μέχρι το 1,82 τον μήνα. Δώδεκα μεγάλες ΔΟΥ δεν έχουν ελέγξει ούτε καν μία υπόθεση.

Στην Ελλάδα αγαπάμε τόσο πολύ τη κοινωνική πολιτική που την ασκούμε αδιακρίτως πλούτου ή αναγκών.

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Ο δημόσιος διάλογος στην Ελλάδα ήταν πάντα ανέκδοτο. Λαϊκιστικό ανέκδοτο. Σ’ αυτή τη χώρα κλαίμε για δύο πράγματα. Για τα επιδόματα ή το Δημόσιο που κόβονται ή για τους φόρους που μπαίνουν για να πληρωθούν τα επιδόματα ή το Δημόσιο που δεν κόβονται.

Ετσι, τα 2,5 από τα 4 δισ. που ελπίζει ότι θα εισπράξει η κυβέρνηση από το έκτακτο τέλος ακίνητης περιουσίας θα τα δώσει πίσω ως κοινωνικά επιδόματα χωρίς κανένα εισοδηματικό κριτήριο. Ενα δισ. των «χύμα επιδομάτων» θα τα πάρουν τρίτεκνοι και πολύτεκνοι. Και από αυτό παίρνουν επίδομα τριτεκνίας και άνω μεγαλοεπιχειρηματίες, βιομήχανοι, εφοπλιστές και (όπως αποκαλύφθηκε στον Τύπο) η διάσημη τηλεπερσόνα κ. Ελένη Μενεγάκη και η σύζυγος του κ. Θεόδωρου Πάγκαλου, κ. Χριστίνα Χριστοφάκη. Θα εισπράξουν το επίδομα τριτέκνων, θέλουν δεν θέλουν, το χρειάζονται δεν το χρειάζονται, χάρη στον αγώνα που έκαναν όλοι εκείνοι που σήμερα οδύρονται για το «χαράτσι στα ακίνητα». Είναι οι βουλευτές όλων των κομμάτων, η πλειονότητα των ελληνικών ΜΜΕ, ακόμη και η Δικαιοσύνη. Η ενίσχυση των πολύτεκνων οικογενειών γίνεται για εθνικούς λόγους. Ετσι, για τη «συντήρηση και προαγωγή του έθνους» όσοι παλιότερα είχαν τέσσερα ή επιπλέον παιδιά επιδοτούνταν από το κράτος, ασχέτως των εισοδημάτων τους. Μπορεί, δηλαδή, ένας εφοπλιστής να έχει πέντε παιδιά και να παίρνει το ίδιο ακριβώς επίδομα με έναν εργάτη που επίσης έχει πέντε παιδιά.

Το 1997, με νόμο τέθηκαν για πρώτη φορά εισοδηματικά κριτήρια. Προβλεπόταν ότι το επίδομα για τα 4 παιδιά θα δινόταν σε οικογένειες εισοδήματος μέχρι 8 εκατ. δρχ., προσαυξημένο και 500.000 δρχ. για κάθε επιπλέον παιδί. Φυσικά, έγινε το «έλα να δεις». Γράφτηκαν πύρινα άρθρα για «τον εξ ανατολών κίνδυνο», που είναι πιο γόνιμος από εμάς, και για τις «νεοφιλελεύθερες πολιτικές» που στερούν από τις οικογένειες το «ελάχιστο αυτό βοήθημα». Γνωστοί τηλεπαρουσιαστές έκλαιγαν για το «επιδοματάκι της πολύτεκνης οικογενειούλας», αλλά τελικά ο νόμος αυτός κατέπεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας. «Κατά την κρίση του Δικαστηρίου, [η] διάταξη του άρθρου 21 παρ. 2 του Συντάγματος... αποσκοπεί στην αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος της Χώρας... Η θέσπιση τέτοιων εξαιρέσεων με κριτήρια αναγόμενα στο εισόδημα των πολυτέκνων οικογενειών δεν είναι συνταγματικώς επιτρεπτή, εν όψει του ότι ο συνταγματικός νομοθέτης, θεσπίζοντας την υπέρ αυτών ειδική κρατική φροντίδα, δεν απέβλεψε στην ενίσχυση αυτών ως κατηγορίας οικονομικώς αδυνάτων ή αναξιοπαθούντων».

Για να φτάσουν όμως να πάρουν αυτό το επίδομα η κ. Μενεγάκη και η κ. Χριστοφάκη δεν αρκούσε μια απλή απόφαση του ΣτΕ. Επρεπε να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας η Νέα Δημοκρατία, η οποία το 2004 είχε κάνει προεκλογική σημαία της την «επέκταση των ευεργετημάτων των πολυτέκνων και στους τρίτεκνους». Μ’ αυτές και άλλες υποσχέσεις ο κ. Κώστας Καραμανλής εξελέγη πανηγυρικά και έτσι σήμερα όποιος κάνει τρία παιδιά έχει εφ’ άπαξ παροχή 2.000 ευρώ (Ν. 3454/06) για κάθε παιδί, επίδομα 3ου παιδιού 174,28 ευρώ, πολυτεκνικό επίδομα 43,55 ευρώ (για κάθε παιδί κάτω των 23 ετών), πολυτεκνικό επίδομα τρίτεκνης οικογένειας Ν. 3631/08 43,55 ευρώ (για κάθε παιδί κάτω των 23 ετών) και ισόβιες συντάξεις 100,24 ευρώ.

Ολα αυτά αθροίζονται σε ένα δισ. δαπάνη για τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά δεν γνωρίζουμε πόσοι από τους 490.000 δικαιούχους πραγματικά τα χρειάζονται ή όπως είχε δηλώσει τον Δεκέμβριο του 2011 η κ. Μενεγάκη, «πιστεύω ότι κάποιοι από εμάς που δεν χρειαζόμαστε το επίδομα αυτό που έχει βγει για όλους μας, δεν πειράζει να το κόψουν. Δεν μιλάω γι’ αυτούς που παίρνουν 1.500 ευρώ τον μήνα, αλλά μιλάω για εμένα και κάποιους άλλους που είναι πολύ μεγάλες γνωστές οικογένειες, που πραγματικά δεν τους χρειάζεται αυτό το επίδομα που ο νόμος τους το έχει δώσει».

Αυτό που κατάλαβε η κ. Ελένη Μενεγάκη αδυνατούν να το καταλάβουν όλοι αυτοί που έχουν βάλει γινάτι τα λεφτά του κράτους. Ετσι, κάθε φορά που υπήρχαν πληροφορίες ή κατετίθετο νόμος για εισοδηματικά κριτήρια στα πολυτεκνικά επιδόματα, οι πατέρες (ανεξαρτήτως παιδιών) του έθνους ξεχείλιζαν από κοινωνική ευαισθησία.

Ο κ. Οδ. Βουδούρης (ΠΑΣΟΚ) επεσήμαινε με ερώτηση στη Βουλή ότι «το πολυτεκνικό επίδομα αποτελεί κίνητρο για την απόκτηση περισσότερων παιδιών από νέα ζευγάρια, σε μια εποχή που η υπογεννητικότητα και η γήρανση του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας αξιολογούνται ως αρνητικοί παράγοντες».

Οι βουλευτές της Ν.Δ. κ. Αρης Σπηλιωτόπουλος, Νικόλαος Νικολόπουλος και Ιωάννης Βρούτσης, αφού κατήγγειλαν την κυβέρνηση ότι «θέτει εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια για τη χορήγηση πολυτεκνικών επιδομάτων», υπογράμμισαν ότι «οι δαπάνες για τη στήριξη της πολύτεκνης και τρίτεκνης οικογένειας δεν αποτελούν λογιστική σπατάλη που πρέπει να περικοπεί, αλλά επένδυση υψηλής προστιθέμενης αξίας».

Το ΚΚΕ χρησιμοποίησε τη γνωστή του ορολογία: Τα εισοδηματικά κριτήρια «σαν μοναδικό μέλημα έχουν την εξασφάλιση ενός συγκεκριμένου ποσού με βάση τις απαιτήσεις του κεφαλαίου και της τρόικας, δηλαδή αυτό των 160 εκατ. ευρώ, κάτι που πλήττει βάναυσα την τρίτεκνη και πολύτεκνη οικογένεια από τα φτωχά λαϊκά στρώματα του εργαζόμενου, του αυτοαπασχολούμενου EΒΕ, του μικροαγρότη.»

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κ.κ. Ευαγγελία Αμανατίδου - Πασχαλίδου και Μιχάλης Κριτσωτάκης ήταν πιο ποιητικοί. Ο τίτλος της ερώτησής τους προς τον υπουργό Οικονομικών είχε τον τίτλο: «Ελεος, στον βωμό της περαιτέρω περιστολής δαπανών βάσει του Μνημονίου μπαίνουν και τα επιδόματα στήριξης των τριτέκνων και πολυτέκνων;».

Ο κ. Βασίλειος Οικονόμου (πρώην ΠΑΣΟΚ, νυν Αρμα Πολιτών) ερωτούσε: «Προτίθεστε να αναιρέσετε αυτήν την εξέλιξη που καταργεί τα δικαιώματα των πολυτέκνων, που αποτελούσε βασική πολιτική επιδίωξη του ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή του μέχρι το 2009;»

Πιο αποτελεσματικός όλων, όμως, ήταν ο κ. Αστέριος Ροντούλης, ο οποίος έκανε πολιτική καριέρα ως πλασιέ «δικαιωμάτων των τριτέκνων». Στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό στη Βουλή, τον Δεκέμβριο του 2010, προειδοποίησε τον υπουργό Υγείας κ. Ανδρέα Λοβέρδο, ο οποίος υπερασπιζόταν τα εισοδηματικά κριτήρια, ότι «θα σας κοστίσει ακριβά, κ. υπουργέ, προσωπικά. Παίζετε κορώνα-γράμματα το πολιτικό σας μέλλον... Να ξέρετε ότι αφορά 500.000 οικογένειες».

Κατόπιν αυτών, ο τότε υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων ευαισθητοποιήθηκε: «Δεν θα υπάρξουν εισοδηματικά κριτήρια για την καταβολή του πολυτεκνικού επιδόματος. Θα αναζητηθούν άλλοι τρόποι...».

Βρέθηκαν. Είναι σε ένα φάκελο κάτω από την πόρτα μας, που ψευδώς αναγράφει «Λογαριασμός της ΔΕΗ».

Αποτέλεσμα της κοινωνικής πολιτικής χωρίς εισοδηματικά κριτήρια: η Ε.Ε. των «15» ξόδευε το 2004 το 27,2% του ΑΕΠ και μείωνε τη φτώχεια κατά 8 ποσοστιαίες μονάδες (από 23% στο 15%). Η Ελλάδα ξόδευε το 26,3% του ΑΕΠ για κοινωνικές δαπάνες και επιτύγχανε μείωση της φτώχειας κατά δύο μονάδες (από 22% στο 20%). Πηγή: Θ. Μητράκος και Θ. Γεωργιάδης: «Αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του ελληνικού συστήματος κοινωνικής αλληλεγγύης: πρόσφατες εξελίξεις», ΙΣΤΑΜΕ 2006

Η αναποτελεσματική «ευαισθησία»

Είχαμε γράψει και παλιότερα πως ένα από τα βασικά προβλήματα της χώρας είναι «ότι όλοι θέλουν να σώσουν τον κόσμο και κανένας να κάνει τη δουλειά του». Ετσι, όλοι οι υπουργοί, οποιονδήποτε τομέα ευθύνης κι αν έχουν, πρώτα θέλουν να τους θυμόμαστε ως υπουργούς Πρόνοιας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και μετά ως υπουργούς του χαρτοφυλακίου που έχουν. Δεν σχεδιάζουν αποτελεσματικές πολιτικές, φροντίζουν πρώτα να μοιάζουν κοινωνικά δίκαιες. Ετσι καταλήγουμε πάντα σε τραγελαφικά αποτελέσματα· παλαιότερα, οι μεταγραφές δεν γίνονταν με ακαδημαϊκά κριτήρια, αλλά με κοινωνικά. Τώρα ακόμη το νέο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ πρώτα φρόντισε να έχει το κοινωνικό πρόσωπο και μετά να εισέρχονται εκείνοι που στοιχειωδώς μπορούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα. Ετσι τρύπωσαν στα πανεπιστήμια παιδιά πολυτέκνων, παραδίδοντας κόλλες στις εξετάσεις.

Τώρα μέρος αυτής της πανταχόθεν ασκούμενης κοινωνικής πολιτικής αποφάσισαν να κάνουν και οι υπάλληλοι της ΔΕΗ. Δηλώνουν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν (με την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει τηλεοπτική κάμερα) ότι δεν πρόκειται να κόψουν το ρεύμα σε ανθρώπους που δεν έχουν να πληρώσουν.

Ευγενική η προσφορά και μπράβο τους, αρκεί να συνοδευόταν από κάποιο κόστος για τους ίδιους. Αν έλεγαν, δηλαδή, ότι «εμείς δεν πρόκειται να κόψουμε το ρεύμα και για να δείξουμε ότι δεν κάνουμε ακόμη μία τζάμπα επανάσταση, δεχόμαστε να μην πάρουμε τα 700 εκατομμύρια που δίνουν όλοι οι φορολογούμενοι για το ασφαλιστικό μας ταμείο». Τότε, όλοι θα τους χειροκροτούσαν διπλά. Και για την κοινωνική τους ευαισθησία και για τη θυσία που κάνουν ώστε να μη μείνουν χωρίς ρεύμα οι ευπαθείς ομάδες. Βέβαια, ακόμη και σ’ αυτήν την περίπτωση θα υπήρχε ένα διαδικαστικό πρόβλημα. Πώς θα πιστοποιούν ότι κάποιος πραγματικά δεν έχει τα λεφτά να πληρώσει; Θα κοιτούν τη φορολογική του δήλωση ή θα τον κόβουν με το μάτι; Θα στήνουν λαϊκά φορολογικά δικαστήρια; Το πρόβλημα είναι ότι για να ασκήσεις αποτελεσματική κοινωνική πολιτική, θα πρέπει να έχεις στοιχεία. Εδώ, κοτζάμ κράτος με τις υπηρεσίες του δεν τα καταφέρνει, με αποτέλεσμα να οργιάζει η φοροδιαφυγή, να παίρνουν συντάξεις ακόμη και οι πεθαμένοι και να παίρνει επίδομα πολυτέκνων η κ. Μενεγάκη. Πώς θα καταφέρει να ασκήσει δίκαιη φορολογική πολιτική η ΓΕΝΟΠ; Με τα συνεργεία ηλεκτροτεχνιτών που έχει;

Ισως, πάλι, η δίκαιη φορολόγηση να μην τους ενδιαφέρει. Οπως πολλοί υπουργοί θέλουν πρώτα με τα λεφτά των άλλων να είναι αρεστοί και μετά αποτελεσματικοί, μπορεί και οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ να ελπίζουν ότι θα γίνουν εξόδοις άλλων αρεστοί. Ποιος ξέρει; Μπορεί να καταλήξουν και πολιτικοί.

Διαβάστε

Θ. Μητράκος και Θ. Γεωργιάδης, «Αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του ελληνικού συστήματος κοινωνικής αλληλεγγύης: πρόσφατες εξελίξεις», ΙΣΤΑΜΕ 2006.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 25.9.2011

Το ερώτημα των εκλογών

Πάσχος Μανδραβέελης

Κυριακή, 25 Σεπτέμβριος 2011 11:31

Η χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει με ελλείμματα κι αυτό δεν είναι θέμα πολιτικής διαπραγμάτευσης ή απολιτικής απόφασης. Θα τα μηδενίσει θέλει, δεν θέλει, ακόμη κι αν 99,9% του λαού ψηφίσει υπέρ της διατήρησής των.

Δάσκαλε που πάλευες

του Πάσχου Μανδραβέλη

Ο μόνος οργανισμός που εφαρμόζει πλήρως το Μνημόνιο είναι το ΚΚΕ στις επιχειρήσεις του.

Είναι εκπληκτικό -και ίσως ειρωνικό-, αλλά ο μόνος οργανισμός που εφαρμόζει πλήρως το Μνημόνιο είναι το ΚΚΕ στις επιχειρήσεις του. Εφαρμόζει ακόμη και εκείνα που δεν προβλέπονται από το Μνημόνιο, αλλά το ΚΚΕ καταγγέλλει ότι γίνονται ελέω Μνημονίου. Δεν το λέμε εμείς, το περιέγραψε η ίδια η γενική γραμματέας του κόμματος στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε την περασμένη εβδομάδα στη Θεσσαλονίκη. Απλώς υπογράμμισε ότι το κάνει για αγαθούς, ήτοι σοσιαλιστικούς, σκοπούς.

German Minister Says Greek Deal May Need Changes

The Wall Street Journal

By GEOFFREY T. SMITH

WASHINGTON—Greece's creditors may need to revise the terms of the July 21 agreement on an additional aid package for the country, German Finance Minister Wolfgang Schäuble said Friday.

"It would surprise me if the conditions for a disbursement of the next tranche of aid in September had changed, but not if the conditions for an additional program had changed," Mr. Schäuble said at a press briefing on the sidelines of a series of international meetings.

Should Busted Greece Stay In Euro Zone?

The Wall Street Journal

Should they stay or should they go? Now that it's (almost) all right to admit that Greece is insolvent, the question can now be asked: When should it default, and should it stay inside the euro zone or not?

The first question is a lot easier than the second. An imminent default, rumored by some on Monday, does nobody any good. The Greek government still has a primary deficit, and can't afford to repudiate its debts while it still can't cover its outlays with tax revenues. It also has no guarantee that the European Central Bank would continue to lend against defaulted Greek debt, and would have to reckon with the risk of its banking system collapsing instantly as a result.

Γιατί αποτυγχάνουν οι ελληνικές μεταρρυθμίσεις;

Από την μία υπάρχει «ροπή προς την αμυντική ακινησία, προς διασφάλιση των κεκτημένων... Από την άλλη, βουβή συσσώρευση ενός άμορφου αιτήματος μεταρρυθμίσεων».

________________________________________

Το ερώτημα «Γιατί αποτυγχάνουν οι μεταρρυθμίσεις;» τέθηκε από τον κ. Νίκο Μουζέλη τον Ιούνιο του 2003. Το άρθρο γράφτηκε σε μια περίεργη συγκυρία. Κατ’ αρχήν οι μεταρρυθμίσεις της προηγούμενης δεκαετίας απέδιδαν καρπούς: η χώρα με την κολοβή, έστω, απελευθέρωση της

Europe, IMF need to act soon to avoid contagion: IIF

By John O'Donnell

BRUSSELS | Tue Jul 12, 2011 1:07pm EDT

(Reuters) - Euro zone countries and the IMF need to show they can deliver a rescue plan for Greece, including a debt buyback, in coming days to avoid financial markets "spinning out of control," a bank lobby group said.

The Institute of International Finance (IIF), which is leading negotiations on behalf of banks and insurers with billions of euros of exposure to Greekbonds, made the warning in a draft paper delivered to European finance ministers, dated July 10 and seen by Reuters.

A substantial problem

Jul 12th 2011, 16:28 by Charlemagne | BRUSSELS

AS ministers, officials and journalists stagger out of the Justus Lipsius building tonight, the unofficial word is that European leaders will be summoned here on Friday to finalise the deal that finance ministers could not conclude.

The  statement issued last night was a study in vagueness (see my earlier post), but the outlines of a compromise are becoming clearer: in exchange for a willingness by private bond-holders to support some form of debt rollover for Greece, euro-area members will have to support Greece in buying back its bonds from the secondary market.

Stocks, Euro Pare Losses, Italy Bonds Gain

Global stocks trimmed declines, a day after the biggest selloff since March, and the euro pared losses after Italy and Greece sold debt and European governments worked to halt the region’s credit crisis.

The MSCI All-Country World Index fell 0.7 percent at 10:56 a.m. in New York, recovering from an earlier plunge of as much as 1.4 percent. The Standard & Poor’s 500 Index slipped 0.1 percent after futures on the gauge tumbled as much as 1.8 percent before U.S. exchanges opened. The euro was down 0.2 percent at $1.3964 after slumping as much as 1.4 percent. Italian bonds reversed losses, sending 10-year yields down 15 basis points to 5.53 percent. Sugar and zinc led gains in the S&P GSCI Index of commodities as it reversed early losses.

ECB Is Heading for Some Hefty Icebergs

The By IRWIN STELZER

The Wall Street Journal

The Argentine government and the euro-zone policy makers have much in common: both have pistols at the ready, and aimed at unwanted messengers.

Argentina's government says the country's inflation rate is 9.7%. Most independent economists put the figure at 20%. So the government has filed criminal charges against one consulting firm, MyS for "publishing false information about inflation data," part of a coordinated campaign against independent economists.