Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός...Π. Μανδραβέλης

Τετάρτη, 29 Ιανουάριος 2003 10:10

Ναι, ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Πάντα ήταν κι απόδειξη αυτού είναι οι διαφορές που υπάρχουν μεταξύ μιας φεουδαρχικής κοινωνίας και της σημερινής. Μόνο που αυτός δεν φτιάχνεται με συνθήματα, αλλά με πιο πολύ δουλειά...

Ας υποθέσουμε λοιπόν πως υπάρχει η νομοτέλεια που τόσο γλαφυρά περιέγραψε ο Καρλ Μαρξ στο έργο του. Ότι δηλαδή οι κοινωνίες βαδίζουν με ένα προδιαγεγραμμένο σχέδιο. Από την δουλοκτητική κοινωνία, προχωρήσαμε στη φεουδαρχική. Αυτή εξελίχθηκε σε καπιταλιστική και το μόνο που απομένει για να ολοκληρωθεί η Ιστορία είναι να χτίσουμε τη σοσιαλιστική. Ας υποθέσουμε ότι η εξουσία θα αποκεντρωθεί σε επίπεδο ατόμου, δηλαδή θα εξαφανιστεί. Ότι οι παραγωγικές δυνάμεις θα αλλάξουν τις παραγωγικές σχέσεις και θα δημιουργηθεί η ουτοπική κοινωνία, όπου ο καθένας θα συνεισφέρει σύμφωνα με τις δυνατότητές του και θα απολαμβάνει σύμφωνα με τις ανάγκες του.

Δεδομένης αυτής της υπόθεσης ας δούμε ποιοι συνεισφέρουν περισσότερο προς αυτή την κατεύθυνση.

Ο Λένιν που έφτιαξε τα Σοβιέτ, ή ο Κάιζερ της Γερμανίας που έφτιαξε το πρώτο κράτος πρόνοιας; Τα πρώτα δεν υπάρχουν -αν υπήρξαν ποτέ με τη μορφή που τα οραματίστηκαν οι ρομαντικοί του Σοσιαλισμού- το δεύτερο παρά τις κραυγές για «επιχείρηση αποπροσανατολισμού της εργατικής τάξης» και τη γκρίνια για τη δυσλειτουργία του προσφέρει ακόμη τις υπηρεσίες του.

Ο Ιωσήφ Στάλιν (τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από τα κρίματα του;) ή ο Χένρι Φόρντ ο οποίος διπλασίασε το βασικό μισθό της εποχής του σε 5 δολάρια την ημέρα, γιατί χωρίς καλό μισθό οι εργάτες (που είναι ταυτόχρονα και καταναλωτές) δεν θα μπορούσαν να αγοράσουν τα αυτοκίνητά του;

Ο Λέων Τρότσκι που ήθελε να εξαγάγει την επανάσταση απανταχού της γης, ή ο ιδρυτής της «'Απλ» Στίβ Τζόμπς που με τον προσωπικό υπολογιστή έφερε την επανάσταση της γνώσης στο γραφείο όλων μας; Ο «κόκκινος στρατός» που «εξήγαγε την επανάσταση» στην Ανατολική Ευρώπη ή ο αμερικανικός που χρηματοδότησε τη δημιουργία του internet;

Οι χιλιάδες γκρινιάρηδες της Γένοβα και του Ναυπλίου ή οι χιλιάδες προγραμματιστές που στρώθηκαν στη δουλειά προσθέτουν ένα λιθαράκι ο καθένας τους για τη δημιουργία του πρώτου ανοιχτού λειτουργικού συστήματος του Linux; Οι πομφόλυγες των εν Ελλάδι «αριστερών διανοούμενων» ή οι εκατοντάδες αμερικανοί καθηγητές, που μπορεί να μην αμφισβητούν το σύστημα στο σύνολό του, αλλά κοινωνικοποιούν τη γνώση προσφέροντας τα βιβλία τους δωρεάν μέσω internet;

Ναι, ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Πάντα ήταν κι απόδειξη αυτού είναι οι διαφορές που υπάρχουν μεταξύ μιας φεουδαρχικής κοινωνίας και της σημερινής. Μόνο που αυτός δεν φτιάχνεται με συνθήματα, αλλά με πιο πολύ δουλειά...

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 29.1.2003