Να ψηφίσω Μάνο;

30/04/2012

Του Άκη Γαλδαδά

Δημοσιεύθηκε στο ιστότοπο www.protagon.gr

(Σημ. του blog. Ξαναλέω ότι δεν είναι απαραίτητο να συμφωνε΄΄ι κάποιος με τις απόψεις του άρθρου. Δϊνω στο τέλος τις απόψεις της Δράσης όπως εμφανίζονται στον ιστότοπό της. Βοηθάει στην σύγκριση με την ρποβολή που έχουν από τον συγγραφέα του άρθρου).

Ο κύριος Στέφανος Μάνος ήταν πάντα ένας πλούσιος άνθρωπος και μιλάει όπως οι πλούσιοι. Δεν ξέρεις αν γνωρίζει καν πως υπάρχουν στη χώρα και άλλοι άνθρωποι εκτός από τους πλούσιους. Δεν είναι σύμπτωση  βέβαια πως είναι και (Νέο;)-Φιλελεύθερος ακόμη και τώρα που είδαμε πια τα χάλια αυτής της ιδεολογίας. Με μεγάλη ψυχραιμία, για να το διατυπώσω κομψά (αφού άλλη λέξη ταίριαζε στο ύφος του) δήλωσε μπροστά στην κάμερα του protagon ότι πρέπει να φύγουν 400 χιλιάδες Δημόσιοι Υπάλληλοι έτσι σε χρόνο μηδέν (αν και στη διεύθυνση του κόμματος στο Ιντερνέτ αποφεύγουν να δώσουν τέτοιο ανατριχιαστικό αριθμό). Σαν Μηχανικός που είναι θα έβαλε τα απαραίτητα δεδομένα στο υπολογιστικό του μηχάνημα, θα πάτησε το κουμπί και θα πήρε το αποτέλεσμα. Το ότι μιλάει με αριθμούς και λέει δυσάρεστα πράγματα το ξέρω, γιατί τον παρακολουθώ. Ξεχωρίζει από τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς, Βενιζέλους, Σαμαράδες, Τσίπρες  ακριβώς γιατί χρησιμοποιεί τους αριθμούς. Μόνο που οι αριθμοί δεν έχουν ψυχή και αυτονομία. Τους κάνει ό,τι θέλει όποιος ξέρει να τους χειρίζεται καλά.

Σε ένα άρθρο του στην Εστία με τίτλο «Η πρόταση της Δράσης για την ακίνητη περιουσία.» η κεντρική ιδέα είναι ότι: «η φορολογία της ακίνητης περιουσίας θα έπρεπε να περιορίζεται αυστηρά σε φορολογία της υπεραξίας και σε ανταποδοτικό τέλος βασισμένο στην έκταση (και όχι την αξία) του οικοπέδου προσαυξημένη με τα δικαιώματα οικοδόμησης του» και παίρνει για παράδειγμα  ένα συνταξιούχο που αγόρασε πριν από 40 χρόνια οικόπεδο στην Εκάλη και τώρα θρηνεί κατά κάποιο τρόπο ο συγγραφέας του άρθρου για το πώς θα πληρώνει το Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας αυτό το σπάνιο είδος πτηνού που λέγεται χαμηλοσυνταξιούχος με 2.5 στρέμματα οικόπεδο στην Εκάλη. Και για να μην τα πολυλογούμε θεωρεί πως:  «Σε ό,τι αφορά την ακίνητη περιουσία η κυβέρνηση κάνει το λάθος να επιβάλλει φορολογία που είναι άδικη», προτείνοντας να φορολογείται κάποιος μόνον όταν πουλήσει, παραβλέποντας ότι θα μπορούσε να πάρει ένα εξαιρετικό δάνειο χάρη στο πανάκριβο οικόπεδό του κλπ. Με τέτοια όμως αριθμητικά παιχνίδια και χάρη στον σπάνιο και κατά τα άλλα άπορο συνταξιούχο της Εκάλης θα γλύτωναν τη φορολόγηση και όλοι οι άλλοι με τις τεράστιες ακίνητες περιουσίες που κατοικούν γύρω του.

Το κράτος το μισεί και θα ήθελε αν είναι δυνατόν να το εξαφανίσει. Να πάνε όλα στους ιδιώτες. Την περιουσία του ελληνικού κράτους να μοιραστούν αυτοί και μάλιστα τώρα που είναι όλες οι τιμές στα κάτω τους. Ελληνικό, ΟΠΑΠ., ΔΕΗ, ακόμη και αν είναι κερδοφόρες για το ίδιο το κράτος και έχουν προοπτική για ακόμη καλύτερες ημέρες (αν ήταν να πάνε χειρότερα ποιο κορόιδο-ιδιώτης θα τις αγόραζε;). Αλλά η παρέα της Δράσης έχει τυφλή εμπιστοσύνη στον Έλληνα ιδιώτη εργοδότη. Δεν έχω όμως εγώ. Δεν αμφιβάλλω πως θα υπάρχουν και σωστοί εργοδότες αλλά όλοι μας ξέρουμε για περιπτώσεις και… περιπτωσάρες.

Μου έλεγαν πριν λίγες ημέρες για συγκροτηματάρχη Τύπου που περιμένει να μπει σε ισχύ ο νόμος για τις πολύ χαμηλές αποζημιώσεις σε περίπτωση απόλυσης, για να σχολάσει τον κόσμο που δουλεύει σ' αυτόν και να τους ξαναπάρει με λιγότερο και από τα μισά λεφτά. Επίσης, θυμάμαι το καλοκαίρι μια δημοσίευση από κάποιον εργοδότη εδώ στο protagon που έκανε να δακρύσουν όλες οι ευαίσθητες φιλελεύθερες ψυχές καθώς διεκτραγωδούσε πώς στην επιχείρησή του έκαναν απεργία και δεν την άφηναν να προκόψει οι αναίσθητοι υπάλληλοί του. Επειδή μου κίνησε την περιέργεια η ιστορία του, έψαξα, τον βρήκα (ήταν διακοπές) και του ζήτησα να μιλήσουν και οι δυο πλευρές και να δούμε πού βρισκόταν η αλήθεια. Αρνήθηκε αλλά το πιο χαριτωμένο(;) ήταν που επάνω στη συζήτηση μου είπε: τους πλήρωνα μισθό 3000 ευρώ (ήταν εταιρεία Πληροφορικής) και ήθελαν να πληρώνονται και τις υπερωρίες; Να θυμίσω και για τις επεμβάσεις των μεγαλοεργολάβων (λόμπι το λένε αυτό αλλού) ή για το ότι για χατίρι κάποιων λεωφορειούχων (ιδιώτες κι αυτοί αντί για το μισητό  Κράτος) η γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου φτιάχτηκε χωρίς σιδηροδρομική γραμμή;

Διακινείται επίσης από τους οπαδούς του ο μύθος για τον Μάνο που τα προβλέπει όλα αλλά δεν τον ακούν γιατί δεν είναι ευχάριστα όσα λέει. Δεν έχει πάρει το μάτι μου να είχε πει κάτι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες όταν πολλοί άμυαλοι πανηγύριζαν. Να κάνει την πρόβλεψη  ότι θα μας βουλιάξουν, ούτε για τη διαχείριση της κ. Αγγελοπούλου τον είδα να ζητάει έλεγχο έστω και εκ των υστέρων, και αυτό το ότι έγινε το Αεροδρόμιο των Σπάτων χάρη σ’ εκείνον θα πρέπει να συμπληρώνεται και με το ότι το έδωσε στους Γερμανούς και σήμερα το έχουν καταντήσει ένα από τα ακριβότερα της Ευρώπης. Ούτε όμως γι αυτό δεν τον είδα να διαμαρτύρεται ή έστω να ενοχλείται, ούτε για την επί χρόνια παράδοση του ΟΤΕ. στον «θείο», το γνωστό αμαρτωλό εθνικό προμηθευτή.

Όσο για τη γενικότερη άποψη ότι οι ιδιωτικές εταιρείες θα αναλάβουν την ιατροφαρμακευτική μας ασφάλιση και τις συντάξεις εδώ στην Ελλάδα αυτό είναι για γέλια. Όταν μάλιστα είναι πρόσφατες οι περιπτώσεις Ψωμιάδη με την κατάχρηση στην ασφαλιστική Ασπίς ή Λαυρεντιάδη με την PROTON BANK, και με τη φαρμακευτική Alapis. Για να μην θυμίσουμε το πώς κόπηκαν οι χρηματοδοτήσεις σε ομάδα μπάσκετ όταν άρχισε να μπαίνει φρένο στην αλόγιστη συνταγογράφηση φαρμάκων και την αντίστοιχη πτώση του τζίρου σε κάποιες φαρμακοβιομηχανίες. Επίσης μια γνωστή μου που είχε οικογενειακή σούπερ κάλυψη υγείας και μέχρι 3000 Ευρώ δεν θα πλήρωνε τίποτα, μπαίνοντας σε πολυτελές ιδιωτικό ιατρικό κέντρο, όταν η μικρή της κόρη μπήκε για μια απλή εγχείριση σκωληκοειδίτιδας για τρεις ημέρες της έβγαλαν ένα λογαριασμό πάνω από 4000 ευρώ και έτσι πλήρωσε από την τσέπη της κάτι παραπάνω από 1000 Ευρώ, άρα τελικά κάθε άλλο παρά απόλαυσε κάποιο προνόμιο. Μάλλον έπεσε θύμα κι αυτή της βρώμικης ιστορίας που λέγεται «ιδιωτική περίθαλψη» και που μας σπρώχνουν προς τα εκεί οι… πραγματιστές (νέο) φιλελεύθεροι.  Όχι, δεν έχω εμπιστοσύνη να δοθούν τα πάντα στους ιδιώτες κατά το δόγμα Μάνου. (Εννοείται πως δεν έχω εμπιστοσύνη ούτε σε εργοδότες τύπου ΚΚΕ ή στους εργοδότες που ελέγχονται από αυτό το κόμμα γιατί είδαμε πού κατάντησαν τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στο Πέραμα).

Επίσης στη συνέντευξη στο protagon δεν μου έκανε εντύπωση το πόσο άνετα απάντησε στην ερώτηση για τα παιδιά του που τα πήγε σε ακριβό ιδιωτικό σχολείο. Έτσι λύνουν οι πλούσιοι τα προβλήματά τους. Αν δεν είναι καλό το Δημόσιο σχολείο βρίσκουμε ένα καλό Ιδιωτικό. Κάντε κι εσείς το ίδιο. Ούτε με εξέπληξε που από κοντά του ακολουθεί και σ’ αυτές τις εκλογές, στο Επικρατείας μάλιστα, το alter ego του σε θηλυκή έκδοση, η «σκληρή» κυρία Μιράντα Ξαφά, που αν και εργάζεται σε ελβετική εταιρεία, όπως αναφέρει στο βιογραφικό της, ανησυχεί για την Ελλάδα και θέλει να βοηθήσει να σωθούμε. Προφανώς εγκαταλείποντας αυτή την περιζήτητη και καλά αμειβόμενη θέση για το γλίσχρο μισθό του Έλληνα βουλευτή; Εγώ βέβαια αν θα μπορούσα να σωθώ χωρίς τη «βοήθειά» της θα το προτιμούσα γιατί θυμάμαι και πώς ήταν στην προηγούμενη θητεία της.

Τέλος είναι και η αύρα αυτή η γεμάτη αλαζονεία που δεν περιβάλλει πια μόνο τον αρχηγό της Δράσης αλλά φαίνεται πως κολλάει σαν γρίππη και στους παροικούντες. Π.χ. στο άρθρο του εδώ στο protagon ο κ. Θ. Βερέμης εξηγώντας το γιατί κατεβαίνει με το Στέφανο Μάνο γράφει κάπου: «Καθώς μάλιστα η Δράση δεν εκστομίζει ανοησίες αλλά σοβαρές προτάσεις…». Ναι, only you είσαστε οι συνετοί και οι άλλοι όλοι είναι ανόητοι. Αυτό νομίζω πως είναι  ένα σοβαρό ελάττωμα του αρχηγού, που κάποιος τον παρομοίασε με τον Τσώρτσιλ (κάνοντας μάλλον πλάκα) αλλά μπορεί, αν δεχτεί να πάρει υπουργείο σε κυβέρνηση Σαμαρά, να μοιάζει πλέον πιο πολύ με Τσάμπερλαιν.

Εγώ πάντως δεν…

Η πρόταση της Δράσης για την ακίνητη περιουσία.

Όχι στη φορολογία της ακίνητης περιουσίας

Αναρτήθηκε 11/01/2010

Του/Της Στέφανου Μάνου

Η λογική του Φόρου Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας (ΦΜΑΠ) στηρίζεται στον όρο: Να πληρώσουν ‘οι έχοντες και κατέχοντες’. Η κυβέρνηση επαναφέρει σε ισχύ τον ΦΜΑΠ, η δε αντίρρηση της Ν.Δ. δεν στηρίζεται σε κάποιο ζήτημα αρχής, αλλά στο ύψος της αξίας απ΄ όπου αρχίζει η φορολογία.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, η ΔΡΑΣΗ εξέφρασε την άποψη ότι η φορολογία της ακίνητης περιουσίας θα έπρεπε να περιορίζεται αυστηρά σε φορολογία της υπεραξίας και σε ανταποδοτικό τέλος βασισμένο στην έκταση (και όχι την αξία) του οικοπέδου προσαυξημένη με τα δικαιώματα οικοδόμησης του.

Με ένα παράδειγμα θα προσπαθήσω να εξηγήσω τη θέση μας. Στην Εκάλη (όπου σύμφωνα με γενική παραδοχή κατοικούν οι έχοντες και κατέχοντες) κανένα οικόπεδο δεν έχει αντικειμενική αξία μικρότερη του ενός (1) εκατομμυρίου ευρώ. Όποιος αγοράζει σήμερα οικόπεδο στην Εκάλη πρέπει να διαθέσει ποσό μεγαλύτερο από ένα εκατομμύριο ευρώ.

Πριν από 40 χρόνια (από επίσημα στοιχεία) η αξία της γης στην Εκάλη ήταν το 0,91% της σημερινής αξίας. Σε 40 χρόνια η αξία της γης αυξήθηκε 110 φορές.

Έστω λοιπόν ότι αγόρασε κάποιος το 1969 ένα οικόπεδο 2 στρεμμάτων στην Εκάλη και έκτισε ένα σπίτι όπου έκτοτε ζει. Για το οικόπεδο πλήρωσε 1.000.000 δραχμές ή 33.300 δολάρια. Η αντικειμενική αξία του οικοπέδου σήμερα είναι 2.500.000 ευρώ. Ο αγοραστής είναι σήμερα συνταξιούχος.

Μόλις εφαρμοστεί ο ΦΜΑΠ εκτιμώ ότι ο συνταξιούχος αγοραστής του 1969 θα κληθεί να πληρώνει περί τις 25.000 ευρώ ετησίως επειδή θεωρείται ότι είναι έχων και κατέχων. Αργά ή γρήγορα θα πρέπει είτε να πουλήσει το σπίτι του, είτε να το τεμαχίσει σε πολλές ιδιοκτησίες για να περιορίσει τη δυσβάστακτη φορολογία.

Το άρθρο 17 του Συντάγματος προβλέπει ρητά ότι η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους. Προβλέπει επίσης ότι κανένας δεν στερείται την ιδιοκτησία του αν δεν προηγηθεί πλήρης αποζημίωση.

Θα πουν μερικοί ότι, καλά, 1% στην αξία της ακίνητης περιουσίας δεν είναι προς θάνατον. Αν όμως λόγω δημοσιονομικών αναγκών το 1% γίνει 4% δεν θα πρόκειται περί δήμευσης σε δόσεις; Από ποιο σημείο και πέρα μετατρέπεται ο ΦΜΑΠ σε εργαλείο απαλλοτρίωσης της ιδιοκτησίας;

Η άποψη που εξέφρασε η ΔΡΑΣΗ ήταν (μένω πάντα στο παράδειγμα) ότι ο συνταξιούχος αγοραστής του 1969 θα έπρεπε να φορολογηθεί αν αποφάσιζε να πουλήσει το σπίτι του με το οικόπεδο του. Τη στιγμή εκείνη θα είχε ταμιακή ρευστότητα και θα φορολογείτο για το κέρδος (υπεραξία) που πραγματοποίησε μεταξύ αγοράς και πώλησης. Μάλιστα το κέρδος αυτό θα έπρεπε να φορολογηθεί ενιαία με τα υπόλοιπα εισοδήματα του.

Εκτός από τη φορολογία της υπεραξίας το ακίνητο στην Εκάλη θα έπρεπε να πληρώνει ένα ετήσιο τέλος σε ανταπόδοση των υπηρεσιών που προσφέρει (ή έπρεπε να προσφέρει) το κράτος. Καθαριότητα, ασφάλεια, αστυνόμευση, αποχέτευση, ύδρευση, ηλεκτρικό, γκάζι, τηλέφωνο, πεζοδρόμια, συντήρηση δρόμων, κλπ. Το τέλος θα πρέπει να συνδέεται με την έκταση του οικοπέδου και τα δικαιώματα οικοδόμησης του και όχι με την αξία του οικοπέδου δεδομένου ότι οι παρεχόμενες υπηρεσίες πρέπει να είναι ίδιες είτε πρόκειται για φθηνές είτε για ακριβές περιοχές. Με την εφαρμογή ενός τέτοιου τέλους θα έπρεπε να καταργηθούν όλες ανεξαιρέτως οι άλλες φορολογικές επιβαρύνσεις των ακινήτων. Μια τέτοια φορολογία θα είχε και το μεγάλο προσόν της απλότητας και της καθολικότητας.

Σε ό,τι αφορά την ακίνητη περιουσία η κυβέρνηση κάνει το λάθος να επιβάλλει φορολογία που είναι άδικη και δεν στηρίζεται σε ορισμένους απλούς κανόνες ηθικής. Κάνει επίσης το λάθος να σπέρνει την αβεβαιότητα που θα πλήξει τις αναπτυξιακές προοπτικές που προσφέρει ο τουρισμός και το θαυμάσιο ελληνικό κλίμα.

*Το άρθρο δημοσιεύτηκε: Εστία