Χορός αυτοκαταστροφής

Του Aλεξη Παπαχελα

Hμερομηνία :  02-11-11

Η μόνη μου ελπίδα είναι ότι η άφρων και ανεύθυνη πράξη του κ. Παπανδρέου θα μας κάνει ΟΛΟΥΣ να έλθουμε στα λογικά μας….

________________________________________________________________________

Θα προσπαθήσω να είμαι σαφής, ψύχραιμος και δίκαιος.

Αυτό που έπραξε προχθές ο κ. Παπανδρέου ήταν επικίνδυνο και ανεύθυνο. Έβαλε τη χώρα με μια αδίστακτη κίνηση σε κίνδυνο άμεσης, ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, η οποία θα έφερε την προσωπική του σφραγίδα. Σε αντίθεση με τον Παπανδρέου του περασμένου Ιουνίου, ο οποίος προσεφέρθη να αποσυρθεί προς όφελος του εθνικού συμφέροντος, χθες το παρέβλεψε εξανεμίζοντας την όποια αξιοπιστία έχει μείνει σε αυτή την έρημη χώρα. Τον έθελξε, δυστυχώς, σε στιγμές πανικού, η αγκάλη του «οικείου ΠΑΣΟΚ» και ο ρόλος του θύματος -απολύτως υπαρκτών κατά τα άλλα- σκοτεινών συμφερόντων.

Από την άλλη, οφείλουμε να διαπιστώσουμε την απέραντη υποκρισία και σχιζοφρένεια των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων και μεγάλου μέρους των διαμορφωτών της κοινής γνώμης.

Εκείνοι που κόπτονται για την άμεση λαϊκή δημοκρατία εξοργίσθηκαν αίφνης με την προοπτική ενός δημοψηφίσματος.

Όσοι κραύγαζαν κατά της επιτροπείας, της νέας κατοχής και αδιαφορούσαν για το τι λένε οι έξω, άρχισαν να μεταδίδουν την ανησυχία τους για το τι λένε οι Βρυξέλλες.

Όσοι ήθελαν να διώξουν την τρόικα με οιοδήποτε κόστος, φοβήθηκαν μήπως πράγματι φύγει.

Εκείνοι που μας διαβεβαίωναν ότι αποκλείεται να μας πετάξουν έξω από το ευρώ ή να μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε, άρχισαν να τρέμουν. Όσοι συνιστούσαν ανεπιφύλακτα τη διαγραφή του χρέους, αρχικώς την χαρακτήρισαν καταστροφική και χθες φοβήθηκαν μήπως και τη χάσουμε.

Μοιάζουμε με μια χώρα, η οποία με ηδονή και αυτοκαταστροφική μανία έχει ανέβει στο διεθνές πάλκο και απειλεί να αυτοκτονήσει. Χθες στο έργο πρωταγωνίστησε ένας πρωθυπουργός που πανικοβλήθηκε, πήρε το πιστόλι από τα χέρια των υπολοίπων και έκανε το Πεκίνο, την Ουάσιγκτον, το Βερολίνο, όλους, να αναρωτιούνται τι συμβαίνει με αυτήν τη χώρα και βεβαίως με τον ίδιο τον κ. Παπανδρέου, ο οποίος αποφάσισε να μπει πρώτος και να σύρει τον μακρόσυρτο χορό της εθνικής αυτοκαταστροφής. Καταφέραμε να κτίσουμε με κόπο το στερεότυπο μιας χώρας που είναι διαφορετική από όλες τις άλλες της Ευρώπης, η οποία αρέσκεται να έχει μόνο δικαιώματα και καμία υποχρέωση ως μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας και η οποία κακώς ανήκει σε αυτήν. Δώσαμε άλλοθι και τροφή σε όσους έντεχνα ζωγραφίζουν ένα σχεδόν ρατσιστικό στερεότυπο για εμάς τους Έλληνες.

Εν τω μεταξύ, ο απλός κόσμος κοντεύει να τρελαθεί. Δεν τα βγάζει πέρα, χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του και αρχίζει να αναρωτιέται τι διαφορά έχει ο αργός βασανιστικός θάνατος μέσα στο ευρώ από τον απότομο θάνατο της δραχμής. Κανείς μας δεν έχει απαντήσεις και είμαστε όλοι υπεύθυνοι για τη μοίρα αυτού του τόπου, για μια πατρίδα που αλλιώς μας την παρέδωσαν οι γονείς μας και οι παππούδες μας και αλλιώς θα την αφήσουμε εμείς στα παιδιά μας.

Προσπαθώ, και δεν είναι εύκολο, να είμαι αισιόδοξος.

Η μόνη μου ελπίδα είναι ότι η άφρων και ανεύθυνη πράξη του κ. Παπανδρέου θα μας κάνει ΟΛΟΥΣ να έλθουμε στα λογικά μας, να κάνουμε ένα βήμα πίσω από το χείλος της αβύσσου και να βρούμε μια λύση που θα ικανοποιεί το λαϊκό αίσθημα, αλλά θα βασίζεται στον ρεαλισμό και σε αλήθειες· ούτε σε ψευτιές ούτε σε χίμαιρες ανεύθυνων. Δεν θα είναι εύκολο. Η χώρα συνθλίβεται ανάμεσα στην ανεπάρκεια και την ανευθυνότητα, τους κομματικούς και προσωπικούς εγωισμούς των ηγετών της. Αυτό που δεν θέλω να πιστέψω είναι ότι θα επαληθευθεί εκείνο το οποίο πολλοί σοφοί άνθρωποι ψιθυρίζουν εδώ και πολλά χρόνια, ότι δηλαδή πρέπει να περάσουμε μια μεγάλη εθνική καταστροφή για να συνέλθουμε.

Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε!

Καθημερινή