Φαρισσαίοι

Γιάννης Σιδέρης01/11/2011 | 11:55

Skai.gr

Ηταν μια κίνηση απρόσμενη αυτή του πρωθυπουργού για το Δημοψήφισμα, που αναδιατάσσει το πολιτικό τοπίο και ορίζει νέες συντεταγμένες.

Ακυρώνει με μιας την καταγγελτική εντυπωσιοθηρία της αντιπολίτευσης και της χυδαιολογικής δημοσιογραφίας, που έπαιζε εκ του ασφαλούς με εθνικολεβέντικο ντελίριο μεγαλοστομίας, με τις ευαίσθητες χορδές του λαού, μιλώντας για νέα γερμανική κατοχή του 40. Η εποπτεία άλλωστε ήταν ο βασικός λόγος που προέτρεψε στη λύση του δημοψηφίσματος.

Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή έως τώρα βρισκόταν εν αδίκω. Μας έβαλε στο μνημόνιο κατά παραχάραξη της λαϊκής εντολής που είχε λάβει. Δεν είχε την δημοκρατική ευαισθησία να νομιμοποιήσει μέσω δημοψηφίσματος, ή έστω μέσω της ψήφισης από 180 βουλευτές, το μνημόνιο, ήτοι την τροχοδρόμηση της χώρας σε μια ιστορική καμπή. Δε είχε καν την πρόνοια να προσφύγει στην συναίνεση της Βουλής μέσω αυξημένης πλειοψηφίας, ή στην λαϊκή ετυμηγορία, με την ψυχαναγκαστική για τους βουλευτές του, ψήφιση του μεσοπρόθεσμου.

Στην παρούσα φάση, ενόψει κύρωσης της νέας συμφωνίας, σαφώς η ομαλότερη και ορθολογικότερη λύση θα ήταν οι εκλογές, προκειμένου να αναδειχθεί μια νέα κυβέρνηση, η οποία εκ των πραγμάτων θα είχε την λαϊκή συναίνεση και θα επωμιζόταν τον σταυρό της εξόδου της χώρας από την κρίση.

Ωστόσο φαντάζουν εκπληκτικά αήθεις οι υποκριτικές οιμωγές της αντιπολίτευσης για την προσφυγή στο Δημοψήφισμα. Αυτοί που διακήρυτταν με οιηματική βεβαιότητα ότι ο λαός ψήφισε εναντίον της νέας κατοχής της πατρίδας, προσμετρώντας ως λαϊκές πλειοψηφικές ψήφους τις μούτζες των μαθητών και τις βρισιές στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, ξαφνικά ανένηψαν και ανακαλύπτουν έντρομοι τους μεγάλους κινδύνους που συνεπάγεται η προσφυγή στον λαό! Αυτοί που τυχοδιωκτικά ζητούσαν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να παραιτηθεί για να μην περάσει η νέα κατοχή, τώρα ζητούν, όχι επισήμως φυσικά, να παραιτηθεί ώστε να μην φτάσουμε στο δημοψήφισμα, άρα να μην αποφανθεί ο λαός για τη νέα δανειακή σύμβαση!

Η κίνηση Παπανδρέου σαφώς εμπεριέχει στοιχείο τυχοδιωκτισμού και είναι εμφανώς εκβιαστική. Το ίδιο τυχοδιωκτική ήταν και η ανελέητη συνθηματολογία της σύνολης αντιπολίτευσης, με πρωθιεράεα τον κ Τσίπρα καταγγέλει για εσχάτη προδοσία την εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας.

Το δημοψήφισμα, από αποθέωση της δημοκρατική διαδικασίας, έγινε ξαφνικά ο νέος Αρμαγεδδών που θα σύρει την χώρα στα τάρταρα της αναξιοπιστίας, θα επισωρεύσει τις εφτά πληγές του φαραώ, θα μας βγάλει από την ευρωζώνη, θα μας επιστρέψει στη δραχμή, σύμφωνα με τους κατ επάγγελμα και καθ εξιν καταγγέλλοντες φαρισαίους- αυτούς τους ίδιους που όλα τα αυτά είχαν ήδη συντελεστεί δια του μνημονίου.

Στα αρνητικά του δημοψηφίσματος ότι η προσφυγή γίνεται όχι από δημοκρατική ευαισθησία αλλά επειδή ο Παπανδρέου αδυνατεί πλέον να κυβερνήσει. Το αντιφατικό ότι οι ξένοι στα κοινοβούλιά τους θα αποφασίσουν για την συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου ως τέλη Δεκεμβρίου ενώ η Ελλάδα εκ των υστέρων, αφήνοντας ανάερη την συμφωνία! Επίσης η περαιτέρω οικονομική αποσταθεροποίηση επί τρίμηνο, καθώς θα παραμένει ασαφής ο ενδεχόμενος νέος προσανατολισμός της χώρας. Όλα θα παγώσουν, η χωλαίνουσα διοικητική μηχανή της χώρας θα παραλύσει εντελώς, οι καρκινοβατούσες επενδύσεις θα νεκρωθούν, η πολιτική ατζέντα θα προσανατολιστεί επί της διαδικασίας, των σκοπιμοτήτων, των σεναρίων, των νέων καταγγελιών. Αγνωστο επίσης ποιο θα είναι το τελικό ερώτημα του δημοψηφίσματος.

Στα θετικά προσμετρούμε το ότι ο λαός θα προσέλθει και θα αποφανθεί επί συγκεκριμένου αντικειμένου, της δανειακής σύμβασης, και όλων όσων, θετικών ή αρνητικών, αυτή συνεπάγεται (υπόθεση εργασίας). Τα κόμματα θα στερηθούν την δυνατότητα να εκπέμπουν εύκολες και εύπεπτες καταγγελτικές κορώνες, και θα κληθούν να επιχειρηματολογήσουν επί του συγκεκριμένου, αναλαμβάνοντας πλέον τις ευθύνες τους.

Με το δημοψήφισμα η χώρα, με ανορθόδοξο όντως τρόπο, εισέρχεται στον χώρο της δημοκρατικής Δύσης. Βρετανία, Πορτογαλία, Γαλλία, Ιρλανδία, Ελβετία, Ιταλία κ.α. κατά καιρούς έχουν δώσει στους πολίτες τους τη δυνατότητα να αποφασίσουν για μείζονα θέματα κοινωνικής εσωτερικής διάρθρωσης ή εξωτερικής πολιτικής. Μετά το δημοψήφισμα, που ενδεχομένως να οδηγήσει και σε εκλογές, στην περίπτωση καταψήφισης, η όποια κυβέρνηση θα μπορέσει επιβάλει τις λύσεις που προτείνει χωρίς την συνεχή υπονόμευση από τα αντιπολιτευτικά κόμματα και τα οργανωμένα κοινωνικά σύνολα.

Αυτά ως πρώτη ματιά, ούτως η άλλως είναι νωρίς ακόμη να προσμετρηθούν οι επιπτώσεις, καθώς πρόκειται για ζαριά ιστορικής εμβέλειας. Αλλά ποτέ η προσφυγή στο λαό δεν είναι επικίνδυνη. Αλλωστε ο λαός καλείται να πληρώσει. Ας αποφασίσει ο ίδιος.